Dem

Yağmalarım anılar,
Dostluklar, kalıntılar,
İzlerini küçük insanların…
Yağlarım bir güzel Ney’imi.
Gaz lambamın içinden süzülen
Sıcaklığın Ney’i yumuşatmasıyla
Üflerim
Ölümlü, boğuk, nemli nefesimle
İçine Ney’in.
Ney olur, kaybolurum
Parmaklarımın boğumlarında.
Delikler ıslanır,
Islak—
Nefes değil,
Demdir…